manage interruption อย่าให้ อย่าให้ interruption manage เรา ช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมา ผมมีโอกาสได้อ่าน หนังสือ working from fucking home ของ Alexey Krivitsky หนึ่งในคำแนะนำคือ ถ้ามีปัญหาเรื่องการ focus กับงานให้ลองใช้ Pomodoro ดู Working from (fucking) home ผมเคยฝึกใช้ pomodoro
เคยไหมที่เจอเหตุการณ์ให้ต้องไปอ่านโค้ดคนอื่น แล้วพออ่านเสร็จก็เห็นว่าโค้ดมันผิด เลยไปแก้มันให้ถูก แต่พอคิดอีกที ไม่แตะมันดีกว่า แล้วก็ undo จนมันกลับไปเป็นเหมือนเดิม ทำไมนะ? ผมเคยลองถามตัวเองดูว่าอะไรเป็นสาเหตุที่ทำให้
เวลามีคนถามว่า Scrum master ทำอะไร แล้วผมตอบว่าทำให้ Scrum เวิร์คสำหรับทั้งองค์กร ซึ่ง โฟกัสหลัก ๆ 4 อย่างก็จะอยู่ที่ Product owner, ทีม, engineering practices และ องค์กร บางครั้งที่ผมจะได้ยินเสียงตอบกลับมาเบา ๆ ว่า “แค่เนี๊ยะ?” ในฐานะ
ตอนเรียน Large Scale Scrum กับ Jurgen de Smet สิ่งหนึ่งที่ผมได้เรียนรู้ คือ ปัจจัยสำคัญหนึ่งที่ทำให้องค์กรหนึ่ง ๆ จะเร็วขึ้นได้ คือ จะต้องเรียนรู้ไปพร้อม ๆ กันได้ ซึ่งถ้าอยากทำแบบนั้นได้ก็จะต้อง share ownership
ซามูไรที่ได้รับความไว้วางใจให้แก้ core logic จะมีสัญชาตญาณซามูไร คือแก้ตรงนี้ จับยามสามตาแล้วรู้เลยว่าจะไประเบิดตรงโน้น แล้ววิ่งไปสกัดบั๊กไว้ก่อนความเสียหายจะเกิด (ถ้าเป็นในหนัง ตอนนี้เป็นบทที่บั๊กร้องว่า “มืงรู้ได้ไง?!” :D) หลังจากที
มันมีบางชั่วขณะ ที่ผมอินกับ Test-Driven Development (TDD) มาก จนอยากจะแนะนำทักษะนี้ให้คนเขียนโค้ดทั่วโลกที่สนใจเลย ผมคิดว่า ทักษะนี้มีผลเยอะมาก ๆ กับความรู้ความชำนาญในการเขียนโค้ดของผมทุกวันนี้ แต่ที่ผมไม่เคยอธิบายเป็นคำพูดออกมาได้คือ ทำไมนะ? เมื่อเช้าตอนกำลังอ่านเกี
ไม่นานมานี้ ขณะที่เก๋ไปสอนสกรัมที่ม. วลัยลักษณ์ ผมได้ร่วมสอนคอร์ส Test-Driven Development (TDD) โดยปอนด์กับจั๊วะ ปรกติคอร์สนี้ราคาที่ละ 7,500 บาท/คน แต่ครั้งนี้เหลือ 399 เพราะ พี่รูฟบอกว่า ขณะที่กำลังสอน ก็มีคำถามที่น่าสนใจมากจากผู้เรี
นอกจากพาราดอกซ์จะปรากฏในรูปของความขัดแย้งภายในบุคคลและภายในทีมแล้ว ยังปรากฏภายในองค์กรด้วย ปรกติวัฒนธรรมขององค์กรจะเอนไปทางขั้วเดียวกับที่ผู้นำให้ความสำคัญ เช่น ถ้าผู้นำให้ความสำคัญกับระเบียบวินัยและความเรียบร้อย ความสร้างสรรค์ซึ่งมักจะมาพร้อมกับความวุ่นวายไร้ระเบียบก็จะถูกกดทับ แล้
ในตอน 2 ผมได้แบ่งปันว่าถ้าผมมองพาราดอกซ์ออก ผมสามารถเอาไปปรับใช้ในบริบทของ life coaching ได้อย่างไรบ้าง เป็นบริบทของการบริหารความตึงเครียดของพาราดอกซ์ในชีวิตคน ๆ นึง ตอนนี้เรามาดูรูปแบบของพาราดอกซ์ที่ออกมาในระดับทีมบ้าง ปรกติในทีมที่ทำงาน เป็นธรรมดาที่เราจะรวมผู้คนที่หลากหลาย แต่
ก่อนหน้านี้ผมเคยสงสัยฝ่าเวลาเรากำลังฝึกฝน เราจะรู้ได้อย่างไรว่าแบบไหนที่เรียกว่าพยายาม และแบบไหนที่เรียกว่าฝืนเกินไป ปรกติผมจะแยกมันด้วยผลลัพธ์ นั่นคือถ้าฝึกเสร็จแล้วไม่บาดเจ็บ ก็เรียกว่าพยายาม แต่ถ้าปรากฏว่าเจ็บ ก็เรียกว่าฝืนเกิ
ครั้งที่แล้วผมแนะนำให้รู้จักกับพาราดอกซ์คร่าว ๆ และบอกแล้วว่ามันไม่ใช่ปัญหาที่ต้องแก้ แต่เป็นสมดุลย์ที่ต้องบริหาร เพื่อให้เข้าใจคำว่า ชีวิตติดลูป มากขึ้น เรามาดูตัวอย่างตอนผมมองพาราดอกซ์ไม่ออก แล้วหลงคิดว่าเป็
ผมเพิ่งกลับจากคอร์ส polarity management ของ Tong Yee ที่สิงคโปร์ ผมได้เรียนรู้ว่า polarity หรืออีกชื่อหนึ่งเรียกว่า พาราดอกซ์ (paradox) นั้นคือขั้วตรงข้าม แต่เป็นขั้วที่จำเป็นทั้งสองด้าน เช่น การฝึกฝน กับ การพักผ่อน ถ้